دعوت پارسا به صرف پیتزا به مناسبت 9 ماهگیش

عسل طلاها امروز نهمین ماه زندگیت رو به پایان رسوندی ، باورم نمیشه که نه ماه گذشته ولی هر چی بود با وجود تمام سختی ها ، شیرین بود و برام مثل یک چشم به هم زدن گذشت . امیدوارم باقی راه رو ساده تر بتونم طی کنم و مثل ابتدای راه برام سخت و طاقت فرسا نباشه.

عزیزم چند شب پیش خواب خوبی ندیدم و وقتی از خواب با صدای گریه تو بیدار شدم اینقدر خوشحال شدم که شروع کردم به گریه کردن و تشکر از خدای مهربون که زنده ام ومیتونم به تو هر چقدر دوست داشته باشی و هر وقت شب هم که باشه شیر بدم . میدونی ما انسانها گاهی اوقات از خیلی چیزها غافل میشیم و گاهی لازمه که بفهمیم چه نعمتهایی خداوند بهمون داده که قدرشون رو بدونیم.

عزیزم با تمام وجودم از خدای مهربون به خاطر سلامتی تو ، پدرت و خودم ، از اینکه برای سیر کردن تو به اندازه کافی شیر دارم و میتونم تو رو سیر کنم تشکر میکنم. خدایا نعماتت رو از من و خانوادم دریغ نکن و همیه و همه جا دستمون رو بگیر تا به راه کج نرویم. بابت زنده بودنم ازت خیلی خیلی ممنونم .

مامانی امروز ما رو به صرف پیتزا به دومینو پیتزا دعوت کردی ولی خودت هنوز نمیتونی پیتزا بخوری برای همین برات سوپ گرفتیم ولی سوپش کمی تند بود و خوشت نیامد به ناچار کمی سرلاک برات آورده بودم که همون رو با اشتهای کامل خوردی . ضمنا برات صندلی کودک آوردند که خیلی خوشحال شدی و ازش خیلی استقبال کردی و توش آروم بودی تا ما بتونیم غذامون رو با آرامش به پایان برسونیم.

عزیزم تولد 9 ماهگیت با بیرون آمدن دندونهای بالاییت همزمان شدو این همزمانی برامون خیلی جالب و خاطره انگیز شد.

ازاینکه هستی و بهمون انرژی میدی ممنونم و خدا رو شکر میکنم.